oude toren

hij weet wie licht of schaduw krijgt
speelt met de ongelovigen
verstoort hun gesprekken
als zijn uur weer slaat

hun voorouders bouwden hem
vaag voelt hij hoe het was
hun handen en hun trots
op weg naar hoog en hemels

hij wacht de uren van
zijn klok tot weer een kind
de gouden spits bekijkt
en droomt van boven staan

de weerhaan wijst
waarheen wij gaan