Vossenstreek

Denken gaat niet meer, sinds je
me de kop afbeet, en op voelen
is jouw territorium niet afgericht.

Opzitten zul je en pootjes geven
met gesoigneerde eeltkussentjes.
Elk commando een dwaalspoor.

In je burcht van glas haal je uit
naar lucht, een laatste beetje.
Zwijgplicht bij de nieuwe maan.

Je kunt niet anders dan vacht zijn
en zelfspot oogsten. Zelfs opgezet
zul je je vorm niet vinden.