1 februari 2015
Wiegelied
Je zou lachen als je kon zien
hoe je in onze handen ligt.
Eerst stijg je op, dan dwarrel je
in tegenstrijdigheden neer.
Uiteen gevallen om bijeen
te willen houden van.
We kruisten aan wat voor de hand lag:
zelf uitstrooien. En nu je op bent
neuriƫn onze monden een gebed
of is het een lied? Niemand weet
wie het heeft ingezet.
Misschien was jij het wel.
(3e prijs Dichter op Hofwijck 2015)